Ospa wietrzna jest zakaźną chorobą wieku dziecięcego, lecz można także chorować w późniejszym wieku. Kojarzy się z występowaniem swędzących zmian skórnych. Jakie jest leczenie oraz diagnostyka?
Spis treści
Czym jest ospa wietrzna?
Ospa wietrzna jest chorobą wirusową, która jest wywołana przez wirusa ospy wietrznej lub półpaśca. Choroba występuje głównie u dzieci i jest przenoszona z człowieka na człowieka poprzez drogę kropelką. Rzadziej dochodzi do występowania półpaśca, który jest częściej diagnozowany w starszym wieku.
Wirus może wniknąć do organizmu poprzez drogi oddechowe, jak również spojówki. Wirus może się także przenieść poprzez łożysko.
Średni okres wylęgania wynosi 10-21 dni, a zakazić się można nawet 48 godzin przed wystąpieniem objawów. Okres zakaźności jest do momentu, aż zmiany skórne nie zostaną pokryte strupami.
Należy pamiętać o tym, że wrodzona ospa wietrzna nie powodu zakażenia innej osoby. Natomiast jest groźna dla noworodka.
Objawy ospy wietrznej
Początkowe objawy, czyli przed wystąpieniem osutki (zmiany skórne) występują objawy podobne do grypy. Może wystąpić stan podgorączkowy oraz gorączka, ból głowy, złe samopoczucie, katar, bóle mięśniowe oraz rzadziej objawy ze strony układu pokarmowego.
W kolejny etapie pojawia się osutka, czyli zmiany skórne. Najczęściej są to rumieniowe plamki które przekształcają się w grudki na których pojawiają się pęcherzyki wypełnione przejrzystym płynem. W późniejszym okresie, kolor płynu może się zmienić na mętny.
W końcowej fazie choroby, na zmianach pojawiają się strupy, które następie odpadają. Mogą pojawić się przejściowe blizny oraz przebarwienia.
Osutka pojawia się na różnych częściach ciała np. na głównie, tułowiu, kończynach dolnych. Rzadziej na stopach oraz rękach. Ilość zmian jest zróżnicowana i może być od kilku do nawet kilkuset zmian.
Diagnostyka oraz leczenie ospy wiecznej
Diagnostyka
Zazwyczaj wystarczy przeprowadzony wywiad medyczny oraz ocena wyglądu zmian skórnych. Natomiast lekarz może zlecić badania dodatkowe.
Leczenie
Najczęściej u osób, poniżej 12 roku życia, których układ odpornościowy jest prawidłowy – wdraża się jedynie leczenie objawowe, a także zachowanie odpowiedniej higieny ciała.
W grupie ryzyka związanych z występowaniem powikłań, czyli m.in. kobiety w ciąży, młodzież oraz osoby dorosłe – stosuje się m.in. leczenie przeciwwirusowe przy zastosowaniu preparatów zawierających acyklowir.
W leczeniu objawowym stosuje się m.in. paracetamol, który jest lekiem przeciwgorączkowym. Stosuje się także leki przeciwświądowe oraz przeciwbólowe.
Warto wiedzieć, że przechorowanie ospy powoduje pozostawienie odporności na tą chorobę. Ponadto są dostępne szczepionki, a osoby chore powinny być izolowane.
