Agorafobia jest zaburzeniem psychicznym z grupy zaburzeń lękowych. Charakteryzuje się uczuciem lęku w miejscach oraz w sytuacjach w których ciężko się wydostać. W jaki sposób przebiega leczenie agorafobii? Jakie są przyczyny?
Spis treści
Czym jest agorafobia?
Agorafobia to zaburzenia lękowe, które dawniej były nazywane nerwicami. Głównym objawem jest uczucie lęku, który pojawia się w miejscach z których ciężko się wydostać lub w sytuacjach w których uzyskanie pomocy może być utrudnione.
Agorafobia to także lęk przed otwartą przestrzenią. Zdarza się, że fobia powstaje na skutek ataku paniki, który miał miejsce w przeszłości.
Objawy agorafobii
Agorafobia może się charakteryzować wytępieniem różnych dolegliwości. Powstały lęk jest związany z utratą poczucia kontroli.
- Duszność
- Przyspieszenie rytmu serca
- Dławienie się
- Ból w klatce piersiowej
- Pocenie się
- Drżenie mięśni
- Nudności i wymioty
- Biegunka
- Kołatanie serca
- Dreszcze
- Poczucie drętwienia
- Zawroty głowy
- Uderzenia gorąca
Każdy pacjent indywidualnie odczuwa dolegliwości. Mogą one być także związane z konkretną sytuacją lub miejscem. Ich natężenie może być zróżnicowane.
Przyczyny agorafobii
Nie ma określonej przyczyny powstania agorafobii. Szacuje się, że na jej rozwój ma wpływ wiele przyczyny. Do przyczyn powstania fobii można zaliczyć czynniki biologiczne oraz psychospołeczne.
Za czynniki biologiczne uznaje się nieprawidłowości w przekaźnictwie neuroprzekaźników w mózgu, a także zmiany czynnościowe lub strukturalne mózgu.
W kwestii czynników psychospołecznych jest wiele różnych teorii i są one związane z nurtami psychoterapii.
Warto wiedzieć, że agorafobii nie dziedziczy się, lecz dziedziczy się podatność na tą chorobę.
Leczenie agorafobii
W leczeniu zaburzeń lękowych stosuje się farmakoterapię oraz psychoterapią. Zaleca się stosowanie psychoterapii poznawczo – behawioralnej, lecz badania pokazały, że także inne podejścia mogą być skuteczne.
W farmakoterapii stosuje się leki przeciwdepresyjne oraz leki z grupy pochodnych benzodiazepin. Warto wiedzieć, że leki przeciwdepresyjne mogą dać efekt dopiero po 4-6 tygodniach stosowania. Leki z grupy benzodiazepin oraz ich pochodnych mając działanie przeciwlękowe, lecz także mają potencjał uzależniający, dlatego należy leki z tej grupy stosować ostrożnie oraz pod ścisłą kontrolą psychiatry.
W leczeniu zaburzeń lękowych stosuje się także leki z grupy beta-blokerów, które stosuje się w kardiologii. Mają one na celu zmniejszenie dolegliwości związanych ze współczulnym układem nerwowym. Ponadto także stosuje się pregabalinę oraz kwetiapine.
Warto wiedzieć, że są także inne metody, które mogą wspierać proces terapeutyczny.
- Trening relaksacyjny
- Techniki radzenia sobie ze stresem
- Trening asertywności
- Trening redukcji stresu oparty na uważności
- Psychoedukacja
Dieta również ma istotny wpływ na zdrowie psychiczne, dlatego należy stosować dietę zbilansowaną, a także unikać stosowania używek. Istotny jest także wypoczynek oraz aktywność fizyczna.
Materiały pomocnicze
Jarema M. Psychiatria. Wydawca: PZWL 2017